- κοσμητικη
- κοσμητικήἡ (sc. τέχνη) искусство украшения Plat.
Древнегреческо-русский словарь - М.: ГИИНС. Дворецкий И.Х.. 1958.
κοσμητικη
Смотреть что такое "κοσμητικη" в других словарях:
κοσμητική — κοσμητικός skilled in ordering fem nom/voc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοσμητικός — ή, ό (ΑM κοσμητικός, ή, όν) 1. κατάλληλος για στολισμό, διακοσμητικός 2. το θηλ. ως ουσ. η κοσμητική η τέχνη τής περιποίησης και τού εξωραϊσμού τού ανθρώπινου σώματος, που διαφέρει από τον στολισμό κατά τον οποίο προστίθενται στο ανθρώπινο σώμα… … Dictionary of Greek
Cosmetics — Make up redirects here. For other uses, see Make up (disambiguation). For other uses, see Cosmetic (disambiguation). Assorted cosmetics and tools … Wikipedia
косме́тика — и, ж. 1. Уход за лицом и телом с гигиенической целью и для придания им большей привлекательности, свежести. Лечебная косметика. Кабинет косметики. □ [Ознобишин] пошучивал насчет того, что узнал секреты Лизиной косметики. Федин, Необыкновенное… … Малый академический словарь
косметоло́гия — и, ж. Наука о лечебной косметике. [От греч. κοσμητικη (τεχνη) искусство украшать и λογος учение] … Малый академический словарь
косметики употреблять — искусственные средства для украшения лица (румяниться, красить волосы, а также душиться и т. п.) Ср. Cosmétique (κοσμητικός, украшающий, κοσμητική искусство украшать; косметика). Ср. Κόσμος, украшение; устройство, порядок; вселенная. См.… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
Косметики употреблять — искусственныя средства для украшенія лица (румяниться, красить волосы, а также душиться и т. п.). Ср. Cosmétique (κοσμητικός, украшающій, κοσμητική искусство украшать; косметика). Ср. Κόσμος, украшеніе; устройство, порядокъ; вселенная. См.… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
στροφίσκος — ὁ, Α υποκορ. μικρή κοσμητική ταινία για το κεφάλι τών ιερέων. [ΕΤΥΜΟΛ. < στρόφιον + υποκορ. κατάλ. ίσκος (πρβλ. οβελ ίσκος)] … Dictionary of Greek
στρόφιο — το / στρόφιον, ΝΑ [στρόφος] νεοελλ. 1. ιατρ. είδος δερματοπάθειας, στρόφαλος 2. ναυτ. πλεκτός δακτύλιος με πολλά λεπτά σχοινιά κατασκευασμένος στην άκρη χοντρού σχοινιού για τη στερέωση τού σχοινιού σε ιστό ή σε δοκό τού πλοίου αρχ. 1. υποκορ.… … Dictionary of Greek
χειρουργικός — ή, ό / χειρουργικός, ή, όν, ΝΜΑ [χειρουργός] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στους χειρουργούς ή στις εγχειρήσεις (α. «χειρουργική επέμβαση» β. «χειρουργικά εργαλεία») 2. το θηλ. ως ουσ. η χειρουργική ιατρική ειδικότητα με αντικείμενο τη… … Dictionary of Greek
